Van Parijs naar Dakar in 9 weken
Oorspronkelijk had Burkhard Hildebrandt zijn reis van Kaapstad naar Hamelen gepland voor 2015, maar problemen bij het vinden van sponsors om de douaneborgtocht te betalen (10.000 EUR) gooiden helaas roet in het eten. Omdat zijn avontuurlijke geest echter even ongebroken is als zijn wens om bij te dragen aan het beëindigen van de discriminatie van met HIV geïnfecteerden in Afrika, heeft Burkhard van de nood een deugd gemaakt en zijn plannen snel gewijzigd.
Burkhard Hildebrandt in de voetsporen van de Paris-Dakar Rally
Dus in februari 2015 ging het van start, niet van Kaapstad naar Hamelen, maar wel in de voetsporen van de Paris-Dakar Rally in het noordwesten van Afrika. Natuurlijk moest "Bea", zijn kleine gele Fiat 500, klaar worden gemaakt voor de vermoeiende reis. Burkhard bevestigde een extra beschermplaat onder de motor en transmissie, monteerde een tweede benzinetank naast de standaard tank en bevestigde een reserveband op het dak. Om ervoor te zorgen dat "Bea" onderweg geen gebrek aan reserveonderdelen heeft, heeft hij verschillende slijtage- en onderhoudsonderdelen bij zich: o.a. een brandstofpomp, ontstekingsspoel, bougies, aandrijfashoezen, carburateur, luchtfilter, V-snaar, diverse kabels, banden, slangen, transmissieolie, motorolie, diverse kleine onderdelen, zekeringen, contacten, enz.
Eerste obstakels op weg naar Dakar
De eerste kilometers op de wegen van Midden-Europa verliepen soepel en "Bea" trok, zoals altijd, de aandacht. Burkhard had een bijzondere ontmoeting in Frankrijk, midden op de snelweg. Hier werd hij ontdekt door onze nieuwsbrieflezer en Fiat 500-bestuurder Thibault Lagardère, die op dat moment op weg naar huis was en de gelegenheid aangreep om Burkhard veel succes te wensen voor zijn reis. De wereld is echt een dorp...
Er waren echter problemen in Zuid-Spanje. Op maandag 2 maart ontving het bedrijf Axel Gerstl een dringende noodoproep, omdat Burkhard's ventilator was vernield en "Bea" dringend op vervanging wachtte op een camping bij Malaga. Het team van Axel Gerstl heeft natuurlijk onmiddellijk alles in gang gezet en Burkhard per exprespost een pakket gestuurd met twee ventilatoren en enkele afdichtingen. Slechts dertig uur later zorgde de snelle bezorging voor een aangename verrassing bij Burkhard. Hiermee stond niets een vervolg van de tour in de weg, en de volgende mijlen naar de veerboot en vervolgens naar Afrika konden worden afgelegd.
Maar zoals het leven vaak gaat, bleef Burkhard ook in Afrika niet gespaard van obstakels. Midden in Marokko tijdens het rijden hoorde hij plotseling een luid geluid, dat duidelijk van de motor van "Bea" kwam en reden tot bezorgdheid gaf. Van de angstige vermoedens werd al snel zekerheid: De cilinderkop is op een plek gesmolten door oververhitting en kan dus niet meer worden gebruikt!
Burkhards Tour eindigt eerder dan gepland
Maar eens te meer had Burkhard geluk bij het ongeluk, want onverwacht kreeg hij bezoek van twee lezers van de Axel Gerstl-nieuwsbrief uit Frankrijk, die hem prompt een nieuwe cilinderkop brachten en hem daarmee een zeer bijzondere ervaring bezorgden. Het hele team van Axel Gerstl bedankt op dit punt voor deze buitengewone hulp!
Gelukkig ontmoette Burkhard op de camping ook een automonteur uit Zuid-Tirol die hem hielp de oude cilinderkop weer in orde te maken. De nieuwe cilinderkop bleef dus in eerste instantie als reserve - hoewel het niet lang zou duren voordat Burkhard blij was dat hij hem had. Want nadat Burkhard eindelijk de duinen had bereikt, gaf de vers gerepareerde cilinderkop opnieuw de geest. De installatie van de nieuwe cilinderkop, die Burkhard door zijn Franse bezoekers was gebracht, verliep echter moeilijker dan aanvankelijk gedacht, want de kleppen lagen slechts losjes in een zak. Maar pech en geluk liggen vaak dicht bij elkaar en zo gebeurde het ongelooflijke en Burkhard ontmoette toevallig weer de Zuid-Tiroler die hem al in Chefchaouen had geholpen. Met olie en zand uit de Sahara slaagden ze er uiteindelijk in om een geïmproviseerde slijppasta te maken en zo de kleppen in te slijpen.
Op de terugweg van de duinen richting Spanje ging de pechreeks verder: opnieuw waren er problemen met de cilinderkop en Burkhard moest tussen de 500 en 600 km op slechts één cilinder rijden. De kapotte cilinder had hij tijdelijk gerepareerd met een stuk hout, om te voorkomen dat uitlaatgassen ontsnapten. Dat betekende echter wel dat Burkhard elke 50 kilometer aan de kant van de weg moest stoppen om het stuk hout, dat eerder tot een klomp houtskool was verworden, telkens te vervangen door een nieuw stuk.
In het Atlasgebergte was "Bea" uiteindelijk zo langzaam op de hellingen, dat Burkhard zelfs door fietsers werd ingehaald. Sommigen van hen boden hem zelfs drugs aan door het open raam van de bestuurder. Burkhard's vraag of men zich hier geen zorgen maakte over HIV en drugs werd hem alleen beantwoord met: "We spuiten niet - we roken!"
Terug op de camping in Chefchaouen besloot Burkhard de hulp van de ADAC in te roepen. Dankzij zijn ADAC Plus-lidmaatschap werd "Bea" opgehaald met een aanhanger en wordt nu in een gezamenlijk transport naar Duitsland overgebracht - Burkhard kreeg daarentegen een vrije vlucht naar huis.
Terug thuis - dankzij ADAC Plus
In totaal werd de tour van Burkhard natuurlijk ondanks alle mooie ervaringen overschaduwd door technische problemen. Maar het meest frustrerend voor Burkhard is het feit dat hij zijn oorspronkelijke doel, het bezoeken van ziekenhuizen, sociale posten en kinderdorpen en voorlichting geven over HIV, niet kon verwezenlijken vanwege deze problemen.
Positief echter waardeert hij de feedback via verschillende social media-kanalen, vooral op Facebook. Hier had het verhaal van zijn tour een eigen leven gekregen en had het veel aandacht gegenereerd voor hem en zijn zaak. Telkens wanneer hij ergens aankwam, werd hij al met veel vriendelijkheid en hulpvaardigheid verwacht. "Bea" werd te midden van alle drukte als het ware een ster, werd bij elke gelegenheid gefotografeerd en was onderwerp van talloze internetberichten.
